Vasilij Sigarov
“Plastelin”
Beogradsko dramsko pozorište, Beograd
Velika sala KIC-a Budo Tomović, utorak, 03.03.2020. god. u 20h.
Prevod: Novica Antić
Režija/adaptacija/scenografija/izbor muzike: Marko Torlaković
Dramaturškinja: Milica Nedeljković
Kostimografkinja: Dragica Laušević
Scenski pokret: Marija Milenkov
IGRAJU:
Aleksandar Jovanović
Jana Milosavljević
Maja Ranđić
Aleksandar Vučković
Ljubomir Bulajić
Asistentkinja kostimografa: Mina Maksimović
O PREDSTAVI
Iz dramaturške bilježnice
“Drama „Plastelin“, ruskog pisca Vasilija Sigareva, izazvala je veliku pažnju još kada je nastala 2001. godine. Surovo iskrena, politički nekorektna, brutalna, drama bez straha opisuje društvo i odnose u kojima mladi žive i u kojima se formiraju u odrasle ljude.
Komad „Plastelin“ prati hronološki niz nesrećnih okolnosti i događaja koji se dešavaju glavnom junaku Maksimu. Ovaj niz je u predstavi grupisan tematski – raspad institucija (škole i porodice), haos na ulicama, vršnjačko nasilje… Maksim je tretiran kao bilo koji adolescent koji raste u takvom društvu. Predstava „Plastelin“ završava se tragično, kao i sama drama, ali je stavljena u drugačiji kontekst. S obzirom na to da je od nastanka drame do danas internet komunikacija veoma napredovala i da se mladi okupljaju, druže i upoznaju na društvenim mrežama, kraj ove priče posmatran je iz te perspektive.
Jedino što preostaje mladom čovjeku u ovako surovom okruženju i što mu može
vratiti snagu da se bori sa svim nedaćama su ljubav i vjera. Tragedija je veća ukoliko i te dve poslednje „slamke spasa“ izostanu.”
IZVODI IZ KRITIKE
“U predstavi je najsnažnija upravo ta tenzija između surovosti radnje i paralelnog poetskog sveta koji odslikava potrebu za lepotom i smislom, simboličku neophodnost prisustva dobrog u svakom zlu.”
Davor Špišić
Trajanje 75 minuta.
Beogradsko dramsko pozorište
Beogradsko dramsko pozorište osnovano je 1947. godine pod imenom Gradsko pozorište, a prva predstava Mladost otaca u režiji Petra S. Petrovića, po tekstu Borisa Gorbatova, odigrana je 20. februara 1948. godine. Pozorište je pedesetih godina prošlog veka imalo na umu političke momente razvoja savremene umjetnosti. Tada je bilo potrebno pronaći alternativu akademizmu i konzervativizmu koji su njegovala vodeća pozorišta u Jugoslaviji.
Novo pozorište je pomoglo da se upoznamo sa onim što se dešavalo na vodećim svjetskim pozornicama, te je ohrabrivalo prevode savremenog dramskog repertoara ali i uspostavljalo novi pozorišni jezik. Beogradsko dramsko pozorište, najstarije gradsko pozorište, postalo je primjer modernog teatra, uživalo je veliku ljubav publike i finansijsku podršku države.
Poslije „zlatnog doba“, koje su obilježile predstave nastale po tekstovima savremene američke i evropske dramaturgije, pozorište je prolazilo kroz krize, obogaćene povremenim uspjesima ali je i zalazilo put stramputica, katkad bivalo dezorijentisano u odnosu na epohu, pa i na svoje primarne ciljeve.
Danas, Beogradsko dramsko pozorište nastoji da omogući autorima i glumcima da na njegovim scenama razvijaju savremeni pozorišni repertoar. Uvećani broj produkcija i česta gostovanja omogućavaju da scenska izvođenja novih drama budu širokodostupna publici. Bilo je godina kada su izvođene samo dvije predstave nedeljno, bilo je i pozorišnih sezona kada je Teatar izveo tek jednu jedinu premijeru. Danas, predstave se izvode na dvije scene, sedam dana nedeljno, a ansambli redovno gostuju po Srbiji i u inostranstvu.
Be the first to comment