U četvrtak, 24.08.2023. godine, u izložbenom prostoru Zavičajnog muzeja Bara, otvorena je izložba “More i snovi” Kristine Stanišić u okviru Barskog ljetopisa.
Objavljujemo tekst istoričarke umjetnosti dr Anastazije Miranović sa otvaranja izložbe. Autorski tekst objavljujemo integralno. Zahvaljujemo se gosp. Miranović, koja je omogućila objavljivanje teksta.
MORE I SNOVI KRISTINE STANIŠIĆ
Naziv izložbe Kristine Stanišić – More i snovi, indikativno govori o formalno-filozofskom uporištu/ishodištu mlade umjetnice. Oba pojma karakteriše beskraj, u vizuelno-kognitivnom smislu. More je i simbolički vezano za Kristinin genius loci, za mjesto rođenja, odrastanja, „uvođenja“ u život odraslih. Polazeći od tih premisa, snovi se nadovezuju na punktume prošlosti, sjećanja, želja, mogućnosti. U tom značenjsko-motivskom krugu kreće nas umjetnica simplifikovanim sadržajno-likovnim vokabularom, svedenim na osnovne protagoniste radnje. Oni su dominanatno vezani za morsku floru/faunu, morski ambijent – talasi, rakovi, školjke, korali, stijene, jedrilice, morska pjena, pučina i sl.
Izmještanjem motivskog sadržaja van centra slike ne gubimo i centar značenja, naprotiv, dobijamo mobilnost/dinamičnost koja nadomješćuje prividnu kompozicionu statičnost. Umjetnica kompleksno/promišljeno prilazi različitim aspektima djela. Redukujući sadržaj, akcentuje tematski fokus na prikazani motiv, no, prividno-narativna jednostavnost/jednostranost usložnjava filozofsko-kontemplativni diskurs. Nazivi radova, poput: Kroz san, Veliki talas, Pogled s pučine, Oluja na moru, Morsko dno, Značaj, Saputnik, Dragocjenosti, Uspomena ukazuju na misaono čvorište, na nasljeđe i fine nadogradnje…
U Kristininim radovima, more je, ujedno, sinonim prirode koja nas okružuje i prirode u nama. Ono ima svoje bure i bonace, neverine i maestrale…tamne, zapretane, nepristupačne dubine i iskričave, talasaste, pjenušave obale. Nije li isto sa ljudskom psihom, dušom, onim osjetilnim, čulnim..?
U egzekutivnom sloju, umjetnica, koristi pastuozno uljani/akrilni pigment, na platnu/dasci, uz dominaciju kontemplativne, modro plave i akcente ružičaste, zelene, bijele, zlatne. Plava je podloga/mizanscen radnje, dok su druge boje nocioci/akteri dešavanja. Izbalansiranim osjećajem njihovih korelacija umjetnica gradi kompoziciono-predstavljački prosede.
Kristina svojim radovima opšti sa sobom i svijetom. U kontinuumu tragalačkih, identitetskih „isplovljavanja“ njena kreativna jedrilica jedri/plovi punim jedrima, za sada, sasvim svjesno/prirodno, zanemarujući mirnu luku/sidrište. Umjetnik/ca ne miruje, mora biti prisutan/a – sada i ovdje, na pučini svekolikih traženja/pronalaženja i novih isplovljavanja u nepoznate vode. Tihi, introspekcijski zaroni u sopstvo su neophodnost/neminovnost pronalaženja ličnog, osobenog znaka/jezika umjetnosti, koji je istovremeno priroda.
Nesumnjivo, Krisitna je na pravom putu …
Be the first to comment