Beograd – Otvorena izložba “Post War” grupe Dim Tim

 

U četvrtak, 5.marta 2015. godine, u Prodajnoj galeriji “Beograd” na Kosančićevom vencu 19. otvorena je izložba “Post War” Umjetničke kolaborativne grupe Dim Tim.

Umjetničku kolaborativnu grupu Dim Tim formirali su Danijela Mršulja Vasić i Milenko Vasić 2012. godine.

U prethodnom periodu, imali su više samostalnih i grupnih izložbi, performansa, studijskih putovanja. Radovi Umjetničke grupe Dim Tim se nalaze u više evropskih zemalja.

Danijela Mršulja Vasić (1979) je magistrirala 2009. na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu i trenutno priprema doktorat na istom fakultetu. Danijela je imala sedamnaest samostalnih i veliki broj grupnih izložbi. Njene skulpture se nalaze u javnim prostorima u Njemačkoj, Austriji, Italiji i Crnoj Gori.

Milenko Vasić (1952) je izlagao fotografije i slike na devet samostalnih i preko četrdeset grupnih izložbi u Srbiji i inostranstvu. Nagrađivan je više puta za fotografiju. 

 Umjetnička kolaborativna grupa Dim Tim o ovoj izložbi je zapisala sljedeće:

“Vizuelno pripovedanje: Progresivna strategija?
U okviru izložbe POST WAR umetnička kolaborativna grupa Dim Tim izložila je ciklus radova koji su paradigma teme rata, žrtve i sećanja.
U atmosferi potpune destabilizacije, ekonomske i političke fluktuacije, arogantnih/veštačkih načina za izazivanje rata i težnje velikih sila za dominacijom, teško je na pravi način pozicionirati dešavanja u svetu danas. Upravo takva situacija izazvala je 2014. godine dosta polemike u vezi mišljenja oko uticaja i snage lobija koji su usmeravali istoriju u poslednjih sto godina i diktirali tokove o kojima je sa pozicije nekog ko živi u drugoj deceniji XXI veka teško govoriti a da se u nečemu ne naruši istina. Jedina istina jeste da su ta previranja odnela previše života i izlišno je u ovom trenutku raspravljati o tome ko je bio Dobar a ko Loš.
Projekat POST WAR aktuelizuje jednu od kontroverznih tema čoveka XXI veka, pitanje sećanja i kakva je uloga/pozicija žrtve u kolektivnoj memoriji, zatim ukazuje na poziciju aktuelne politike i menjanje – izvrtanje istorije prema potrebama političkih i korporativnih elita. Vlada kriza heroja iz originalnog istorijskog konteksta. Nije li rat postao samo spektakl i higijena sveta (kako tvrdi futurista Marineti), a ne tragična epizoda civilizacije. Treba li menjati opšteprihvaćenu definiciju fon Klauzevica da je rat sastavni deo opštih političkih odnosa i nastavak politike uz primenu drugih sredstava.
U svojim recentnim radovima, Dim Tim istražuje vezu između njihove političke i psihološke supstance i njihovog specifičnog stila i medijuma. Veličine slika su iste kao u ciklusu “Metamorfoze“, dakle modularna platna dimenzija 100 x 50 cm koja su grupisana u forme poliptiha. Akrilna boja je korektno raspoređena i deskriptivna je kod novih realističnih slika. Opuštena formalna stilska aproprijacija iz istorijskog Nemačkog ekspresionizma (pre svega filma, kao odgovora na depresivnu realnost svakodnevnog života) u smislu sveta svetlosti i senke, treba da donese nešto od kafkijanskog i vagnerovskog u smislu semantičko-muzičkog refleksa koji se može naći u nekoliko slika o ratu.
Uvezali smo nešto od ratnih i posleratnih scena i života i destilovali ih kao postwar alkohol za njihove često gorke esencije u tonskim, sivim slikama čija je poetika kombinacija zapažanja činjenica i neopuštene nesigurnosti koja traje do danas. Naravno, ukoliko su ti obuzdani pomešani tonovi nastali i proporcionalno naneseni da (s)tvore vizuelnu muziku. Naš kolorit čine boje Bauhausa, dakle crna, bela, siva i njih smo se uz srebrnu striktno držali i na ovim novim slikama. Tonske vrednosti slike se menjaju tokom dana i uslovljene su svetlom koje konzumiraju za svoju energetsku iluziju. Ta siva može biti jedno od najvećih oružja u arsenalu slikara, ona deluje u ovom slučaju kao forenzički alat i ima sigurnost naučnog dokaza.
Izložba osvetljava kroz ratove izvor ideja i teorija koje je umetnost ovde apsorbovala, a Dim Tim u svom radu prepliće političku sa ličnom sferom smatrajući da umetnik nema prava na evaziju.
Nisu li to i utopijske teme sa ratnim predznakom… postrojbe i mašine…
Verujemo da “umetnost može menjati/popravljati svet”… mi smo taj iskaz zasnovali na nevelikom broju primera kroz istoriju umetnosti. 

Dakle… ovde figuracija i narativ predstavljaju lično osećanje, refleks ličnog i prepričanog sećanja i deo su unutrašnjeg pejzaža… Da li je spoljnji pejzaž političkih i socijalnih događaja ostao van našeg domašaja?
Da li je istorija javno ili privatno dobro?
Postaje li i istorijsko iskustvo privatno vlasništvo…?” 

IZLOŽENI RADOVI 

Jelena Krivokapić, istoričar umetnosti u predgovoru kataloga koji prati ovu izložbu, između ostalog je napisala:

Umetnička kolaborativna grupa Dim Tim, koju čine Danijela Mršulja Vasić i Milenko Vasić, svoj opus gradi na preuzimanju, repertorisanju i kritičkoj interpretaciji dela istorijskih avangardi. Ova grupa kreirala je tako čitavu seriju radova koncipiranih na različitim konstruktivističkim premisama i jednostavnoj formi kocke – utopijskom i operativnom modulu, vektoru utopijske arhitekture i strukturi predočenoj u javnom prostoru galerije. U formalnom smislu ciklus radova koji figurira pod jedinstvenim nazivom Metamorfoze, po kazivanju samih autora „kreće se od neogeometrijske apstrakcije ka formi i nazad“. U konceptualnom smislu on korespondira sa onim tradicijama mišljenja i umetničkim praksama koje se bave projekcijom priželjkivanih/destabilizujućih civilizacijskih tekovina, idejom progresa ili destrukcije, a u kontekstu nasleđenih humanističkih ideja od vremena prosvetiteljstva do danas. 

(…)         

Sasvim specifična pojava na domaćoj likovnoj sceni, Dim Tim koji zajednički izlaže od 2012.godine, jednovremeno i nepretenciozno nastupa iz pozicije savremenih istraživača, hroničara ili kolekcionara čitavog jednog korpusa nasleđenih ideja o humanitetu i društvenim utopijama. Od modela rusoovskog „društvenog ugovora“ projektovanog na život pojedinca i njegov kolektivitet, nauku iz vremena prosvetiteljstva, do utopijskih gestova svakodnevice, nauka nasleđenih iz vremena istorijskih avangardi i njihovih programskih kreda, a sada intuitivno, ili i sistemski integrisanih u habitus i emancipatorsko delovanje savremenog čoveka. 

(…) 

Najbliže određenje za formalne uzore Dim Tima i moguću plastičku aproprijaciju elemenata je umetnost međuratne avangarde kao što su futurizam, kubo-futurizam, kubizam, konstruktivizam, suprematizam ili interdisciplinarna komunikacija aktera i dela delotvorno organizovanih oko institucije Bauhausa. U tom smislu, ključ za razumevanje i rekonstrukciju čitavih mreža utopijske arhitekture i militarističkih postrojbi predočenih u formi modularnog platna dimenzija 100 x 50 cm i grupisanih u forme diptiha i triptiha, crteža, zidnih asamblaža i ready-made objekata – postaju formativna uloga kocke i kvadrata, najmanjeg zajedničkog sadržaoca i kritičke okosnice, plastičkog i konceptualnog nosioca novog „društvenog ugovora“ i instalacije posebno kreirane za prostor Galerije „Beograd“.