Branislav Brković
PRVI POEMUVIZ ROMAN “OGLEDALO”
Književnik Branislav Brković pripada Književnom pokretu Poemuviz, čiji je osnivač Slobodan Vukanović. Nastao je 1999. godine a ima i sljedbenike i u regionu (Bosni i Hercegovini, Srbiji i Makedoniji). Po manifestu- Poemuviz je višedimenzionalna poezija, scientistički esej, scenario, libreto, pjesnički spot ili poezija za muziku i film. Tekst, monološki ili dijaloški, uz koreografiju, obavezno prati muzika i slika (video ili filmska). Poemuviz je neka vrsta Maštaroida, građevine sna, sastavljene iz više vrsta umjetnosti, poemuviz je mapa čovjekove duše, kaže autor manifesta Slobodan Vukanović. Po tom modelu je i napisan, prvi poemuviz roman Branislava Brkovića „Ogledalo“.
„Ogledalo“ je poemuviz predstava koju prate snovi, iluzije, uz muziku i scenografiju. Pisac nas uvodi devedesete godine prošlog vijeka. To su godine beznađa, ratova, zla, mržnje. Godine bježanja od stvarnosti, istine, gorčine. Bijeg je u djetinjstvo. Ni tamo ne cvjeta cvijeće i radost. Odnosi muža i žene, sumnje, greške iz mladosti. Ljubav se topi. Pred nama defiluju scene iz djetinjstva koje postaje skrovište od stvarnosti. Uz klavirsku sonatu, osjećamo dah i miris uspomena iz prošlosti. I stvari imaju ulogu i namjenu: ljuljaška, namještaj, igračke, kuća, soba.
Lik iz ogledala, piščev dvojnik, toliko je ogrezao u sumnji da žena ima ljubavnika da ga čak i želi. Aksinja je svuda oko njega, u snu, u ogledalu, u stvarnosti. Ulazi i izlazi iz pukotine mraka. Ona je svuda, a on, on traži njenu da bi prikrio svoju krivicu, svoje ljubavnice iz mladosti. Odlazi kad je nemoćan. Aksinja mu poručuje: „Ogledalo je tu, samo uđi, iluzije su jedino bezbjedno mjesto, puno snage duha, stvarnosti“. Aksinja je anđeo koji donosi svjetlost i tamu, zavisno od raspoloženja. U ogledalu –opsesiji lebdi pitanje, sjekira ili melem, priviđenje ili stvarnost. Hamletovsko pitanje nema odgovora.
Nesvkadašnjim, novim, poemuviz postupkom, uz dobro poznavanje muzike, pisac je dirigent, reditelj, scenograf. Oživljava raspoloženja, pokrete, radnju. Uspavljuje i budi, otrežnjuje. Tonovi daju dušu, upijaju, kad se govori, ćuti. Muzička djela kompletiraju ugođaj: Bah, Vagner, Betoven, Šopen, Vivaldi, Čajkovski.
Roman „Ogledalo“ je poemuviz premijera.
