U organizaciji Centra za kulturu Danilovgrad, u petak, 04. aprila 2025. godine, u 19 časova, biće otvorena samostalna izložba slika “Likovne minijature”, Liberta Boba Slovinića.
Nastanak radova koji će biti predstavljeni na izložbi u Danilovgradu, autor opisuje na sljedeći način:
“Slikajući u stvaralačkom zanosu uljem na brojnim platnima, bez ambicija sam špahtlom na malim kartonima povremeno taložio višak bojene supstance, a često i čistio četke. Prečišćavajući povremeno paletu, stavljao sam ostatke preko tih parčadi, boja se slojevito sušila, postajala rustična i čvrsta. Komadi su se vremenom multiplicirali i postajali sami sobom značajno podsticajni. U kreativnoj igri kasnije sam sa pažnjom pristupao svakom parčetu, pažljivo sam ih tretirao, istražujući hromatsku skalu, valerske odnose,
strukture i opštu atmosferu. U artističkoj igri, nastajale su Likovne Minijature. Kada sam se uvjerio da one posjeduju sve vrijednosti likovnih djela većih dimenzija, opremio sam ih i uveo u umjetničke tokove”.
Liberto Bob SLOVINIĆ je rođen (1943) u Budvi. Rano djetinjstvo proveo je u Budvi i Kotoru. Srednje obrazovanje stekao je na Cetinju i u Titogradu, maturirao je (1961) u gimnaziji „Slobodan Škerović” u Podgorici. Diplomirao je (1966) na Akademiji za primijenjene umetnosti u Beogradu, na odsjeku unutrašnje arhitekture, u klasi profesora Đorđa Krekića. Bio je na studijskim putovanjima: Grčka, Njemačka, Francuska, Italija, Irak, SSSR, Španija. Prvi put se predstavio (1961) na grupnoj izložbi u Umijetničkom paviljonu u Podgorici. Za vrijeme studija izlaže sa prijateljima u kafani „Znak pitanja” u Beogradu. Prvu samostalnu izložbu priredio je (1965) u Modernoj galeriji u Podgorici. Do sada je imao preko 50 samostalnih i više od 350 grupnih i kolektivnih izložbi u našoj zemlji i inostranstvu.
Prvo priznanje, Zlatnu plaketu za slikarstvo, dobio je (1969) na izložbi u kafani „Znak pitanja” u Beogradu. Dobitnik je mnogih drugih nagrada i priznanja, među kojima: Nagrada „Oslobođenja Titograda” za slikarstvo (1977); Prva nagrada „Zimskog salona”, Herceg Novi (1980); Nagrada za slikarstvo „Grada Breseja”, Francuska (1983); Nagrada Fonda „Moša Pijade”, na XVIII Likovnom salonu „13 Novembar, Cetinje (1984); Prva nagrada salona „13 Novembar”, Cetinje (1987); „Počasna nagrada” za slikarstvo, Saveza francuskih umijetnika, Pariz (1988); Nagrada za slikarstvo „Le Franc Bourgeois”, Bresej (1989); „Novembarska nagrada” za slikarstvo, Budva (1990); „Trinaestojulska nagrada” Crne Gore (1990); Plaketa „Beli anđeo” za slikarstvo, Prijepolje (1995). Dobitnik brojnih nagrada i priznanja za grafički dizajn, spomenike i likovne kreacije.
Istaknuti je kulturni stvaralac Crne Gore od (2010). Član je ULUCG-a i ULUPUCG-a od (1968). Izabran (1978) za sekretara Odbora za likovne umjetnosti CANU. Postao (1983) član „Maison des Artistes” u Parizu. Jedan je od osnivača i član Crnogorske panevropske unije. Učestvovao je u radu više slikarskih kolonija. Kreirao je preko (400) projekata unutrašnjeg uređenja prostora i brojne druge projekte, od kojih je većina realizovana. Bio je profesor na Arhitektonskom fakultetu u Podgorici.
Autor je knjiga: Pariski zapisi (Putopis) (1996); Umijetničke zbirke Centra savremene umjetnosti Crne Gore (Izbor iz zbirke i likovno-kritički pregled) (2010); Ars Libris (Likovna kritika) (2013). Pariske Reminiscence (Putopis) (2020); Herbarijum — Don Đuro (Prvi tom trilogije) (2021); Herbarijum — Šjor Ante (Drugi tom trilogije) (2023). Povodom (60) godina stvaralačkog rada, u Narodnom muzeju na Cetinju, priređena je (2017) retrospektivna izložba i objavljena je monografija. U Modernoj galeriji u Podgorici, prezentiran je (2018) izbor iz retrospekcije uz monografski katalog. Osim slikarstva i likovne kritike, bavi se enterijerom i dizajnom. Živi i stvara u Podgorici i Budvi.
Be the first to comment