Takmičarski dio 19. izdanja Festivala mediteranskog teatra Purgatorije, prema selekciji reditelja Borisa Liješevića, činilo je deset najboljih pozorišnih ostvarenja iz regiona, a to su:
ŠTO NA PODU SPAVAŠ, produkcija – Srpsko narodno pozorište Novi Sad, Gradsko dramsko kazalište Gavella Zagreb, Narodno pozorište Sarajevo i MESS Sarajevo
MIRANDOLINA, Centar za kulturu Tivat
OLIVER TVIST, Pozorište “Boško Buha” Beograd
MAGBET, Narodno pozorište Beograd
URNEBESNA TRAGEDIJA, Narodno pozorište Beograd i Narodno pozorište Republike Srpske Banja Luka
OBRAĆANJE NACIJI, Atelje 212 Beograd
LAŽ, Beogradsko dramsko pozorište Beograd
MOJ MUŽ, Dramski teatar Skoplje
KUĆA, Zvezdara teatar Beograd
EDIP, Jugoslovensko dramsko pozorište Beograd
Stručni žiri u sastavu Ljiljana Blagojević glumica iz Srbije – predsjednica žirija, Željka Turčinović dramaturškinja iz Hrvatske i Zoran Rakočević reditelj iz Crne Gore, nakon odgledanih predstava donio je odluku o dobitnicima nagrada.
Nagrada za najbolju predstavu jednoglasno se dodjeljuje predstavi EDIP Jugoslovenskog dramskog pozorišta Beograd, Srbija.
Obrazloženje žirija:
Ova predstava odličan je i znakoviti primjer reinterpretacije amblematske antičke drame koja je dobila neke nove konotacije, a da nije izgubila svoj primarni smisao koji se ogleda u tragičnoj sudbini glavnog lika koji ne znajući stupa u incestuozni odnos s majkom. Osim lične tragedije i svekolikog posrnuća, izvedba drame teži za istinom ma koliko ona kobna bila, ali istovremeno daje sliku društva u odnosu na demokratiju i odnosu prema vlasti. Metafora krčme/kafane postaje metafora društva u kojoj se potraga za istinom pretvara u tragediju pojedinca i društva.
Nagrada za najbolju režiju “Jagoš Marković” većinom glasova dodjeljuje se rediteljki Tatjani Mandić Rigonat za režiju predstave MIRANDOLINA u produkciji Centra za kulturu Tivat, Crna Gora.
Obrazloženje žirija:
Iako bismo mogli reći da je teatarski komad Mirandolina opšte mjesto svjetske dramatike, rediteljka ga donosi u vehementnoj i dinamičnoj interpretaciji stavljajući u fokus krčmaricu Mirandolinu kao jaku i mudru ženu kojoj inteligencija ne dopušta da se svede na dopadljiv ženski Eros, već svoje kvalitete pretače u ženski aktivizam/feminizam, a svoju rediteljsku misao mudro plasira u sjajnoj interpretaciji glumice Katarine Marković. Njezina režija korespondira s današnjim vremenom borbe žena za isti status u društvu ne poništavajući autentične ženske kvalitete, a posebno je uspješna u radu s glumcima koje prepoznaje kao više ili manje potentne interprete svojih uloga.
U ovoj predstavi osobena kreacija, znalački rediteljski zanat i profesionalizam rezultirali su dopadljivom i repertoarno važnom predstavom kako za profesionalce tako i za ljubitelje teatra / publiku.
Nagrada za najbolju žensku ulogu jednoglasno se dodjeljuje KATARINI MARKOVIĆ za ulogu Mirandoline u predstavi Mirandolina Centra za kulturu Tivat, Crna Gora.
Obrazloženje žirija:
Skoro da nema glumice sa ambicijom da se bavi i komedijom koja ne mašta o liku krčmarice Mirandoline.
Mirandolina Katarine Marković je brza, nježna, lakonoga, upravo zato što je glumica prepoznala mediteranski komični nerv i potpuno se poistovjetila sa likom prepoznavši sve njegove komparativne prednosti.
Ona plijeni na sceni i svojom energijom i svojom pojavom izazivajući kod publike radost i smijeh.
Analitičkim pristupom i glumačkom inteligencijom izbjegla je sve zamke jeftine erotike, primitivne smire, površnog pristupa liku, svakog podilaženja publici svega što pripada komediji sa rasprodaje.
Njena Mirandolina je autentična, mudra, inteligentna i savremena.
Ona je mila, ljupka a lukava, tanana a jaka, nježna a odlučna. Voli da osvaja, pomjera granice ali duboko je emotivno i plemenito biće. Riječju žena. Sa velikim Ž.
Nagrada za najbolju mušku ulogu jednoglasno se dodjeljuje MILANU MARIĆU za ulogu Edipa u predstavi EDIP Jugoslovenskog dramskog pozorišta Beograd, Srbija.
Obrazloženje žirija:
Edip u izvodjenju Milana Marića je dokaz fantastične energije, izuzetne harizme i već postignute umjetničke zrelosti u relativno mladim glumačkim godinama. Njegov Edip je dubokog emotivnog naboja, napet, upečatljiv. Igra ga promišljeno, eruptivno, antički a savremeno. Fantastično vlada mišlju i riječju što i jeste jedan od glumačkih zadataka antičke drame.
Edip smješten u kafanu uz zvuke turbo folka vrlo smjelo i danas vrlo tačno. Marićev Edip nam pokazuje da se ljudi i vremena ne mijenjaju. Mehanizam koji ljude iz vlasti tjera da zarad vlasti i moći sopstveni narod, svijet sruše u mrak. I gle čuda sve isto od antike do danas. Marićev Edip je lijep, moderan, brz, arogantan, vlastoljubiv, ohol, spreman da zarad moći ukloni svaku prepreku na koju naiđe ne birajući sredstva.
Plemenite artikulacije, jasne misli, preciznog postupka, tačne radnje. Istinit. Prepoznatljiv. Savremen. Bez jeftinog politikanstva zamke koju bi rijetko koji glumac izbjegao.
Nagrada u pravim rukama.
Nagrada za glumačku bravuru jednoglasno se dodjeljuje kolektivnoj igri predstave MOJ MUŽ Dramskog teatra Skoplje, Sjeverna Makedonija.
Obrazloženje žirija:
Da glumačka umjetnost ipak ima neki svoj autentični prostor u odnosu na rediteljsko-dramaturški koncept bespogovorna je stvar, ali da glumačka podjela u jednom komadu kao jedan organizam, jedan kompleksan um, jedna naštelovana mašinerija, u totalitetu umije da temeljno razumijeva i odbolijeva surovu savremenost, međuljudski ponor koji se otvara među najbližima, krajnje je majstorstvo koje se sve rjeđe gleda. Glumci u ovoj predstavi su sami po sebi dovoljna kritična masa za odličan teatar, svjesno priključeni na sopstvenu psihološku slojevitost, naelektrisani ličnim tegobama, spremni da se iznutra i ponište i preporode, razotkrivajući gledaocu staru-novu terapijsku istinu o ljudskoj savjesti.
Specijalna nagrada za najuspješniju vizuelno tehničku inovaciju jednoglasno se dodjeljuje predstavi OBRAĆANJE NACIJI Ateljea 212 Beograd, Srbija.
Obrazloženje žirija:
Rediteljski znak toliko je jasan, zaokružen i funkcionalan, da se sve druge teatarske pore lako otvaraju i prihvataju to sjeme igre. Predstava posljednično tome postaje i bolno angažovana i žanrovski opako zasoljena, da su se u tumečenju surrealističke slike koju gledamo, sveukupnog vizuelnog i etičkog dojma koji primamo, iz naizgled bezazlenih monoloških šaputanja, otvorile neslućene paradigme pred našim očima: mali čovjek se smanjio, ljudske čaure sve su tješnje, korupcija je ljudsko pravo, ideologija je idiotizovana, ljudski životi nemaju sadržaja. Scenografija, kostim, svjetlo i zvuk predstave osmoručke slijede takav rediteljski impuls i vješto doprinose distopičnosti i bespomoćnosti naših avetinjskih sudbina, rastočenim u morskoj pjeni i suvom lišću.
Na svečanom zatvaranju, u čast nagrađenih biće izvedena pozorišna predstava “Putujuće pozorište Šopalović”, u režiji Jagoša Markovića i produkciji Jugoslovenskog dramskog pozorišta iz Beograda.
Be the first to comment