Prvo jutro, poslije Đurđeva dana, u Lubnicama, preteške ratne 1941. godine u kući lubničkog težaka, iz beranske gimanazije izjurenoga zbog simpatijama prema komunistima, Maksima Radomirova Ojdanića, ugledao je prve lubničke obzore I bjelasičko donebesje đetić, kome po svecu o koemu je rođen dadoše ime Đorđije.
Tek rođenoga Crnogorca je, sa još petoro lubničke đece sprovela je četnička oružana pratnja do manastira Đurđevi Stupovi, đe je obavljeno krštenje, pakosteći na taj način komunistima i njihovim simpatizerima.
Teške poratne dane, uslovljene bolešljivošću i opštom nemaštinom, dječak provodi u rodnim Lubnicama, učeći prva slova iz bukvara i otadžbinske ljubavi u staroj seoskoj brvnari, pretvorenoj u školu, kod priučenoga učitelja-seljaka, da bi po završetku trećeg razreda nastavio sa školovanjem u Ivangradu, đe su mu se doselili roditelji. U Ivangradu dovršava osnovno I gimnazijsko naukovanje, kao jedan od najboljih đaka u generaciji, a inženjerske studije na Tehnološkom fakultetu u Beogradu.
Radni vijek proveo je radeći po Srbiji i Kosmetu, a najveći dio svog radnog vijeka u Ivangradu (Beranama) i Titogradu (Podgorici), obavljajući jedan broj odgovornih poslova.
Objavio je niz književnih prikaza i eseja, kao i više naučnih radova iz oblasti tehničkih nauka. Sa grupom inženjera i tehničara Kombinata aluminijuma iz Podgorice koautor je opširne studije ,,Zagađenost zetske ravnice“. Napisao je knjige ,,(Ne)poznate Lubnice“ i ,, Vasojevići i Cetinje“.
Živi i stvara u Podgorici.
KLIKNITE NA NASLOVNU STRANU KNJIGE
DA BI OTVORILI NJEN SADRŽAJ
