Rad “Svadba u Dobroti”, autora dr Jovana Vukmanovića, preuzet iz Glasnika cetinjskih muzeja knjiga III iz 1970. godine.
Naselje Dobrota leži između Kotora i Donjeg Orahovca. Naseljena je sa više raznovrsnih bratstava, čiji su preci, iz istorijskih ili ekonomskih razloga, doseljeni uglavnom iz Crne Gore i Hercegovine. Zbog hrabrosti svojih sinova Dobrota je nazivana “junačkim gnijezdom sokolova”. U doba mletačke vladavine Dobroćani su većinom prešli na katoličku vjeru. Starije stanovništvo je znatno iseljeno ili izumrlo. Poslije prvog i naročito drugog svjetskog rata u Dobroti su se naselile mnoge crnogorske porodice, najviše iz Katunske nahije. Otuda se danas za nju čuje i naziv “Mlada Crna Gora”.
U uzanom karsnom pojasu između mora i strmih planinskih odsjeka Dobrota je bila upućena na more. Dobroćani u XVIII i prvim decenijama XIX vijeka postaju poznati pomorci i njihovo pomorsko naselje stiče veliko materijalno bogatstvo. Zahvaljujući svom blagostanju oni podižu divne građevine, nose raskošnu i živopisnu nošnju, održavaju i proslavljaju svoje običaje, po čemu predstavljaju posebnu grupu među ostalim Bokeljima. Naročito velike troškove činili su o svadbama, u čemu su se siromašniji ugledali na bogatije, da su se u tome često izjednačavali. Jedan anonimni pisac s početka XIX vijeka, ukazujući na rasipanja o svadbama u Dobroti, kaže da su one “u najvećoj suprotnosti sa opštim prosperitetom mjesta”. O svadbi su, pored ostalog, davani veliki pokloni, najčešće u nakitu. U Dobroti su u ovo vrijeme bila četiri zlatara, koji su najviše radili za potrebe svadbe. Zlatarski majstori su, sa svojim pomoćnicima, radilii po privatnim dobrotskim kućama.
KLIKNITE NA NASLOVNU STRANU
DA OTVORITE KOMPLETAN RAD
Be the first to comment