Veče za pamćenje. U zagrljaju dva mosta; Vezirovog kojeg izgradi Veliki Vezir Mehmed-paša Sokolović, negdje u 16. vijeku i tri decenije i koju godinu više stare Galerije koju osnova Branko Kovačević te šapata rijeke Morače, izložba slika istaknutog crnogorskog umjetnika Slobodana Boba Slovinića. je ukrasila ovo lijepo predpraznično Podgoričko veče.
Uz prisustvo velikog broja poslenika umjetnosti i kulture koji su izrazili duboko poštovanje jednom od najznačajnijih ličnosti na kulturnoj mapi Crne Gore, ne samo slikaru nego i vizionaru, osnivaču važnih kulturnih institucija, pedagogu, čuvaru crnogorske baštine i indetiteta, izložbu je otvorio Dragan Mitov Đurović, prisjećajući se istorijata porodice: „prije dvije stotine godina sa otoka Brača iz Postira, talasima plavog mora stigla je u Budvu porodica Slovinić, gdje je tu na mjestu gdje se spajaju plave dubine i sinje planine ostavila trag za poštovanje iznjedrivši velikane svoga vremena u različitim oblastima“, podvlačeći: „da je ipak pravi biser Slobodan – Bobo, izvanredan slikar, slikar mora, slikar kamena crnogorskog, dobrote, ljepote, putopisni pisac, autor mnogih tekstova vezanih za slikarstvo, istaknuvši četiri toma trilogije Herbarijum – porodične istorije“. Napominjući da je „Slobo iako u devetoj deceniji stvaralački još uvijek u snazi i da od njega možemo očekivati još darova probirljivom oku posmatrača i čitaoca“.
„Uobičajeno je da u ovakvim prilikama i autor nešto kaže, mada sam mišljenja da nije neophodno i da slike govore dovoljno. Nastale su bez namjere i slučajno, kao i sva živa stvorenja, kako je prolazilo vrijeme gomilali su se kartoni, oživljavao sam ih, davao imena, i evo ih večeras tu sa nama,” govorio je vidno emotivan Liberto Bob nagovještavajući „da je u fazi stvaranja jedna književna publikacija gdje će 33 priče pratiti 33 slike koje su postavka ove izložbe.
Vlasnik najstarije private galerije u regionu Branko Kovačević, u kratkom pozdravnom govoru izražavajući zadovoljstvo povodm izložbe se posеbno osvrnuo na prvu izložbu u organizaciji galerije na kojoj je jedan od izlagača bio upravo Slovinić.
Postavkom preovladavaju apstraktni pejzaži urađeni uljem na kartonu, uz prisustvo jakog nanosa teksture i boje. Očigledna odlika postavke je njena cikličnost, kako motivima tako i tematizovanjem vremena što autor potvrđuje i nazivima pojedinih slika, koji su vezani za doba dana, godine. I svakako prostora samo se njim ne bavi kao geografskim pojmom, nego kao mjestom gdje se rađa emocija, koja je vidljiva u svakom tom potezu četke.
Nazivima slika besjedi jednu priču, PROLEĆEm nagovještava rađanje, PODNEvom pravi smiraj, prenosi stanje podnevne jare, JESEN nagovještava zrijevanje, pa sve tako dok ZORA ne zatvori krug.
Igra se vedrim tonovima, ispucalom korom, osušenim listom, praskozorjem, kamenjarom, suncem ali ne realistično već se pejzažom bavi na jedan apstraktan način uz obilje ekspresionizma u sebi. Slovinić se reklo bi se u svakoj slici više bavi atmosferom punom emocija negoli realističnim prikazom. Za posmatranje njegovih slika nijesu potrebne samo oči, posmatrač mora imati dušu srodnu poruci slike sa zida.
Slobovi radovi dobijaju mitopoetski karkter ptikazujući motive mnogo dublje, bježeći od površnosti, koju inače kao čovjek ne podnosi a kamoli pribjegava njoj.
Gestualnost je odlika autora, koji napadom na sliku daje vidljivim nanosom sugestivnost boji kojom dočarava izraz, kojom postiže svoju prepoznatljivost i autentičnost.
Ima tu i lend arta, ne baš u pravom smislu ali sa prisutnom dozom šmeka tog zemljanog umjetničkog pravca.
Uočljiv potpis BoB25 nas upoznaje sa jednom vrstom discipline autora i signalizira da su ove slike nastale u jednom dahu, u jednoj godini za relativno kratak period.
Izložbu je dodatno krasila skulptura gospodina Slovinića rad istaknutog crnogorskog vajara Slavenka Rakočevića Rakoča, inače velikog Slobovog prijatelja.
Jedna divna noć, uveličana slikama majstora velikog umjetničkog umijeća, velikom količinom izraza dubokog poštovanja prisutnih poslenika umjetnosti, i emocija prelivenih sa slika koje su visile na zidu.
Be the first to comment