Matica crnogorska – Nasljeđe u pokretu: Mjesta identifikacije i sjećanja – jugoslovenska i postjugoslovenska iskustva

Matica crnogorska – organizuje tribinu

Nasljeđe u pokretu:

Mjesta identifikacije i sjećanja –

 jugoslovenska i postjugoslovenska iskustva

Gošća tribine je dr Marija Đorđević, istoričarka umjetnosti a medijator prof. mr Janko Ljumović.

Podgorica, Matica crnogorska, Beogradska 24c, srijeda, 21. decembar 2022. godine u 12 časova.

Marija Đorđević (rođena Jauković, Beograd 1986) osnovne i master studije završila je u Beogradu i Amsterdamu. Doktorirala je na Univerzitetu u Hildeshajmu u Njemačkoj 2019. godine, na temu tjelesne didaktike javnih performansa, kao osnovi izvođenog nasljeđa. Angažovana je kao naučna saradnica na Filozofskom fakultetu u Beogradu, Institut za istoriju umetnosti. Učestvovala je na više međunarodnih projekata fokusiranih na pitanja stvaranja, čuvanja i savremene upotrebe kulturne baštine, a kroz trenutni istraživački rad ispituje mogućnosti definisanja praksi emancipacije kao nematerijalnog, odnosno izvođenog nasljeđa. Autor je naučne monografije Jugoslavija pamti – Mesto, telo i pokret za prostore izvođenog nasleđa.

Njena knjiga je fokusirana na oblasti kulture sjećanja na socijalističku Jugoslaviju, analizirajući spomeničku baštinu NOB-a kroz metodološki inovativan pristup. „Autorka predstavlja do sada akademski neistraženi aspekt jugoslovenske socijalističke baštine – komemorativne prakse vezane za spomenike i značajne datume iz NOB, čime donosi svojevrsnu ekskluzivu u ovoj tematskoj oblasti,“ navodi dr Srđan Radović u osvrtu na knjigu. Kroz analizu tri odabrana slučaja memorijalnih praksi („Veliki školski čas“ – Kragujevac, godišnjice Bitke na Sutjesci na Tjentištu i proslava 13. jula, dana ustanka naroda Crne Gore protiv fašizma kod spomenika „Partizanu Borcu“ u Podgorici) autorka nudi tumačenje ovih mjesta sjećanja u ključu takozvanog izvođenog nasljeđa, koncepta koji je i centralan u ovoj knjizi. Prateći transformacije u komemorativnoj praksi iz dijahronijske perspektive, autorka ukazuje na prevrednovanje ove baštine nakon propasti jugoslovenske države, ukazujući na tendencije aproprijacije sjećanja, potiskivanje njihovog opštejugoslovenskog i klasnog karaktera, kao i potenciranje etničkih i religijskih markera u skladu sa hegemonijskim nacionalističkim narativom karakterističnim za savremeni prostor bivše Jugoslavije.