Poštovani posjetioci, nastavljamo sa objavljivanjem sadržaja koji se odnose na razvoj pozorišne djelatnosti u Crnoj Gori. U ovom prilogu, predstavljamo studiju gospodina Milovana Radojevića “Prve dvije decenije Crnogorskog narodnog pozorišta 1953-1973”. Tekst smo preuzeli iz časopisa “Matica”, br. 58, ljeto 2014, 339-426.
PRVE DVIJE DECENIJE CRNOGORSKOG NARODNOG POZORIŠTA 1953-1973
Ideja da se u Podgorici (tadašnjem Titogradu) osnuje profesionalno pozorište rodila se prije šest decenija, kao posljedica političke odluke o preseljenju administrativnog centra Narodne Republike Crne Gore iz Cetinja u Titograd. Do tada, pozorišni život Podgorice temeljio se na aktivnostima lokalnih amaterskih društava, kao i na gostovanjima teatara i grupa iz drugih centara. U momentu kada je, početkom 1953. godine, gradski Narodni odbor jednoglasno prihvatio prijedlog predsjednika Savjeta za prosvjetu Blaža Zeca da se u Titogradu osnuje stalni teatar, u Crnoj Gori su postojala, osim Narodnog pozorišta u Cetinju, i sreska (gradska) profesionalna pozorišta u Kotoru, Nikšiću i Pljevljima, koja su formirana poslije II svjetskog rata.
Inicijatori za osnivanje još jednog pozorišta u Crnoj Gori isticali su naraslu potrebu, s obzirom na razvoj glavnog grada i veliko interesovanje publike za predstave gostujućih trupa, a govorilo se i o nužnosti da republika Crna Gora, poput ostalih federalnih jedinica Jugoslavije, dobije jedan reprezentativni teatar. Istovremeno sa ovom inicijativom, počela je i rasprava o umjetničkom i stručnom nivou postojećih profesionalnih pozorišta.
KOMPLETAN SADRŽAJ MOŽETE PROČITATI
AKO KLIKNETE NA POČETNU STRANICU
