Narodni muzej Crne Gore – Izložba braće Bocarić

 

 

 

U Crnogorskoj galeriji umjetnosti Miodrag Dado Đurić na Cetinju, 12. oktobra 2017. godine otvorena je izložba pod nazivom Braća Bocarić. Riječ je o izložbi djela umjetnika Anastasa i Špira Bocarića nastalih od kraja XIX vijeka do tridesetih godina XX vijeka, a koja motivski obuhvataju portrete, žanr scene, istorijske i religiozne kompozicije.

 

 

Organizator izložbe je Narodni muzej Crne Gore u saradnji sa Muzejom Republike Srpske, Banja Luka.

Kustoskinje izložbe su Slavka Mirosavljević i Snežana Ivović.

Trajanje izložbe: 12. oktobar – 12. novembar 2017.

 

 

ANASTAS BOCARIĆ (Budva, 1864 – Perast, 1944)

Anastas Bocarić rođen je 1. januara 1864. godine u Budvi, od oca Evanđela Bocarića i majke Anđelke Ričević. Sa četrnaest godina otiskuje se u svijet sa željom da uči slikarstvo u Atini.

U domovinu se vratio 1883. gdje je na dvoru knjaza Nikole na Cetinju radio portrete knjaževske porodice kao i uglednih građana Budve i Kotora.

Vjenčao se u Zadru 1891. godine sa Anom Tofolo, sa kojom će dobiti sina Savu i kćerke Milicu i Mariju.

Sljedeće godine u Zagrebu, pored rada na portretima, za tamošnje pravoslavne crkve radio je religiozne kompozicije.

U Mostar se preselio 1897. godine gdje mu se 1897. pridružio brat Špiro. Njih dvojica su začetnici prvih građanskih portreta u Bosni i Hercegovini.

Ubrzo nakon toga (1897) sa porodicom se preselio u Sarajevo. U to vrijeme započeo je sliku „Guslar na zboru” zbog koje je pred austrougarskim vlastima morao da bježi za Beograd.

Godine 1898. izradio je gipsano poprsje knjaza Nikole, pa se pretpostavlja da je te godine ponovo boravio u Crnoj Gori.

Na Svjetskoj izložbi u Parizu učestvovao je 1900. godine sa slikom „Na razvalinama srpskog carstva”. Iste godine odlazi u Carigrad gdje se bavi pedagoškim radom u srpskoj školi. U njoj će biti direktor do 1905. godine. U tom periodu u Carigradu radi po narudžbini za cara Menelika grb Etiopije, koji je bio u zvaničnoj upotrebi do 1974. godine.

Sa pedagoškim radom nastavio je u Skoplju u periodu od 1906. do 1908 godine, da bi godinu dana nakon toga prešao u Solun gdje je vodio Školu za balkanske umjetnosti.

U periodu 1911–1932. živio je u Novom Sadu gdje je radio kao profesor u Ženskoj školi. Intenzivirao je rad na religioznim kompozicijama i slikao portrete uglednih Vojvođana.

Godine 1932. preselio se u Perast, gdje je radio uglavnom portrete.

Preminuo je 17. aprila 1944. godine u Perastu.

 

DIO IZLOŽENIH RADOVA

 

SPIRIDON ŠPIRO BOCARIĆ (Budva, 1876 – Banja Luka, 1941)

Spiridon Špiro Bocarić rođen je 24. maja 1876. godine u Budvi, kao mlađi sin Evanđela i Anđelike Ričević.

Pridružio se bratu Anastasu u Zagrebu 1892, i kao šesnaestogodišnjak naslikao „Portret djevojčice”.    

Pohađao je Studio Scuola Disegno u Veneciji 1894. godine. Godinu dana nakon toga prešao je na Regio Istituto di Belle Arti u Veneciji

Vratio se 1896. u Budvu gdje je naslikao nekoliko portreta.

Iduće godine preselio se Mostar, gdje je radio portrete uglednih građana.

U periodu od 1897. do 1914. živio je u Sarajevu.

Tokom 1898. kratko je boravio u Vojvodini, u Novom Bečeju, a iste godine je naslikao portret prote Mladena Boberića.

Od 1899. do 1914. godine uradio je veliki broj portreta bogatih trgovaca i članova njihovih porodica, zvaničnika i crkvenih velikodostojnika.

U crkvi u Ilijašu 1900. godine naslikao je ikonostas.

Izlagao je 1906. na Drugoj jugoslovenskoj izložbi u Sofiji, slike: „Odmor pri oranju“ i „Ciganče sa Gorice“.

Objavio je 1910. godine tekst „Pred Rimsku izložbu“ u „Bosanskoj vili“ .

Iste godine je za sarajevski hotel „Evropa“, koji je bio vlasništvu trgovca Gligorija Jeftanovića, naslikao tri slike velikog formata  „Pogled sa Alifakovca“, „Tri djevojčice na česmi“ i „Stećci“.

Protjeran je 1914. iz Sarajeva u Banja Luku, kao politički nepodobna ličnost.

Dobio je kćerku Jelenu u kratkoj vezi sa Marijom Živković 1915. godine.

Tokom 1919. putovao je u Austriju, Italiju i Češku, i izrađivao je razglednice po motivima njegovih slika.

Izlagao je 1920. u Zagrebu u salonu Ullrih sa Ivanom Tišovim i Josom Bužanom, a tri godine kasnije u Vinkovcima u salonu Ullrih.

Izlagao je 1925. u Zagrebu u salonu Ullrih sa Milenkom D. Đurićem.

Postavljen je 1930. za prvog upravnika Muzeja Vrbaske banovine u Banjaluci.

Za Narodno pozorište Vrbaske banovine, izradio je nacrte za kostime u predstavi „Požar strasti“, premijera održana u sezoni 1932/33.

Učestvovao je u inicijativi Društva „Zmijanje“ za izradu spomenika Petru Kočiću 1932. godine.

Jedan je od osnivača Rotary kluba Banja Luka 1934. godine. Od 1937. do 1941. bio je predsjednik Rotary kluba Banja Luka.

Uradio je Ilustrovani turistički vodič Vrbaske banovine na četiri jezika 1937. Iste godine snimio je dokumentarni film „Gradovi i predjeli Vrbaske banovine“.

Knjiga „Ornamentika Vrbaske banovine“ pripremljena je za štampu u Ljubljani 1941. godine.

1941 – okupacione vlasti Nezavisne Države Hrvatske u Banja Luci 4.jula su smijenile i uhapsile Špira Bocarića. Prema većini izvora, sproveden je u Gospić, gdje je 19. jula i ubijen.

 

DIO IZLOŽENIH RADOVA