Organizator: Narodni muzej Crne Gore
Mjesto održavanja: Crnogorska galerija umjetnosti Miodrag Dado Đurić, (I i II sprat), Cetinje
Kustoskinje: Snežana Ivović i Ljiljana Karadžić, istoričarke umjetnosti
Otvaranje izložbe: ponedjeljak, 1. avgust 2016. u 20:00 časova
Trajanje izložbe: 01. avgust – 1. septembar 2016.
U ponedjeljak, 1. avgusta s početkom u 20 časova u Crnogorskoj galeriji umjetnosti „Miodrag Dado Đurić“ (I i II sprat) na Cetinju biće otvorena izložba „Mediteranske ode Mila Milunovića“. Na izložbi će biti predstavljeno oko 60 radova (slike, skice, grafike) koji su nastajali tokom poslednjih petnaest godina stvaralaštva Mila Milunovića i vezani su za umjetnikovo zavičajno podneblje, Crnu Goru. Radovi iz ovog perioda, poetični i racionalni u isti mah, pripadaju mediteranskoj fazi Milunovića. Provodeći duge ljetnje mjesece u baraci na pustoj budvanskoj plaži, Milunović je radio motive primorskih pejzaža, veduta, mrtvih priroda, ribara, vrša, mreža, ptica, kamenih hridi, darova mora i darova zemlje, koje su svojevrsne ode moru. U potpunosti prepušten magiji i iskonskoj ljepoti ambijenta, stvorio je djela koja predstavljaju završni čin jednog dugotrajnog istraživačkog procesa i bogatog umjetničkog i životnog iskustva.
U tekstu povodom izložbe istoričarka umjetnosti Snežana Ivović je, između ostalog, zapisala: „Crnogorska obala (Sveti Stefan, Herceg Novi, Pržno, Budva) postala je mjesto hodočašća, kojem se svakog ljeta do kraja života vraćao. Opčinjen magijskim prizorima punim svjetlosti, zvukova tišine, šumova mora i mirisa prirode, kreiraće jedan poseban umjetnički sadržaj. Mladalačkim žarom i iskustvom zrelog stvaraoca, Milunovićeva umjetnička ličnost ovdje je pronašla sigurnu luku trajnog i konačnog utočišta, svojevrstan genius loci, koji će njegovoj oslobođenoj energiji uliti nove stvaralačke podsticaje i odrediti smisao i karakter daljih likovnih inspiracija i emocionalnih doživljaja. Njegove slike postaće neka vrsta reminiscencija neostvarenih dječačkih snova za putovanjima nepreglednim morskim prostranstvima. I baš ovdje su se postavljala vječna pitanja čovjekovog postojanja, ljubavi, smrti, prolaznosti života i trajnosti umjetničkog djela.”
Milo Milunović rođen je na Cetinju 6. avgusta 1897. godine u imućnoj trgovačkoj porodici kao najstarije dijete Vasa i Stanice Milunović. Školovanje započeto na Cetinju nastavlja 1906. u Italiji (Zavod Koleđo Fumagoli, Monca), i u Scuola commerciale italiana Scutari d’Albania u Skadru. Veoma rano ispoljava talenat za slikarstvo koje uči od 1912 do 1914. godine u Firenci kod profesora Antonija Augusta Đakometija u Švajcarskoj slobodnoj akademiji (Academie Suisse), ali ga prekida I svjetski rat kada se pridružuje crnogorskoj vojsci. Biva zarobljen i interniran u Osijek (1917–1918) gdje upoznaje slikara Vladimira Filakovca sa kojim radi za pozorište i priređuje prvu samostalnu izložbu. Po završetku rata prvi put boravi u Parizu od 1919. do 1922. godine gdje, u tada vodećoj evropskoj kulturnoj metropoli samostalno upotpunjuje slikarsko znanje i ispituje nova polja likovnih interesovanja. Druži se sa Sretenom Stojanovićem, sa kojim nakon povratka u Beograd pred kraj 1922. priređuje zajedničku izložbu. Na poziv don Nika Lukovića radi freske za župnu crkvu u Prčnju kod Kotora 1923. i 1924. Od 1924. do 1926. živi i radi u Zagrebu i izlaže na Proljetnom salonu. Tada dobija stipendiju i ponovo odlazi u Pariz gdje boravi od 1926. do 1932. Izlaže na Jesenjem salonu (Salon d’ Automne) 1926, i Tiljerijskom salonu (Salon des Tuileries), 1927. godine. Zapaža ga vajar Antoan Burdel i otkupljuje sliku Mrtva priroda. Iste godine sklapa ugovor sa galerijom Kardo (Cardo) od koje dobija mjesečni prihod. Ljeta 1927. i 1928. provodi u Sen Tropeu sa Markom Čelebonovićem i Marinom Tartaljom. Galerija Kardo ga bira da u okviru Pariske škole učestvuje na XVI bijenalu u Veneciji 1928. U Beograd se vraća 1932. i ženi slikarkom Olgom Bogdanović sa kojom do 1935. živi u Ulcinju. Nakon toga ponovo se vraća Beograd od 1935. do 1946. gdje radi kao profesor na ALU i vodi klasu tonskih slikara, pristalica Sezana. Krajem 1935. dobija sina Nikolu, 1941. kćerku Vesnu, 1948. sina Vasilija. Od sredine 1946. do početka 1948. na poziv Ministarstva prosvjete NR Crne Gore boravi na Cetinju i radi kao profesor u novootvorenoj Školi likovnih umjetnosti. Po zatvaranju škole i njenom preseljenju u Herceg Novi Milunović se 1950. vraća u Beograd gdje na ALU nastavlja pedagoški rad. Komitet za kulturu i umetnost Vlade FNRJ dodjeljuje mu zvanje majstora-slikara i vodi Majstorsku radionicu. Bio je član umjetničke grupe Dvanaestorica. Jedan je od osnivača Udruženja likovnih umjetnika Crne Gore. Dopisni član SANU postaje 1950, a redovni 1958. Od 1952. dobija rješenje kojim se imenuje za redovnog profesora ALU u Beogradu. Za člana dopisnika Jugoslovenske akademije znanosti i umjetnosti izabran je 1966. godine. Umro je iznenada 11. februara 1967. godine u Beogradu gdje je i sahranjen.
**Djela zastupljena na izložbi pripadaju kolekcijama Narodnog muzeja Crne Gore, Muzeja i galerija Podgorice, Moderne galerije iz Budve, Muzeja i galerija Nikšića, Muzeja savremene umetnosti iz Beograda, Muzeja istorije Jugoslavije, Uprave za imovinu, porodice Milunović, brojnih crnogorskih institucija i privatnih kolekcionara.
**Izložba se može pogledati narednih mjesec dana, a tokom trajanja izložbe biće upriličeno stručno javno vođenje i promocija kataloga o čemu će javnost biti blagovremeno informisana.
Radno vrijeme Galerije:
utorak – nedjelja: 10h – 14h; 17 – 21h
Ulaz slobodan.
