Pravo je zadovoljstvo, kad na veoma uglednim portalima zemalja regiona i šire, koji itekako vode računa o kvalitetu objavljenih sadržaja i u čijim zemljama književna kritika nije imala silaznu putanju kao kod nas, pročitate tekst o našim autorima. Treba istaći da je to veoma značajno za naše autore, a za čitaoce to je siguran putokaz do kvalitetne knjige.
Prilog o našim autorima, na stranim portalima koji su specijalizovani za sadržaje iz određene oblasti umjetnosti, nije samo puko predstavljanje autora drugih zemalja, već često i potvrda da stvaralaštvo tih autora svojim značajem i kvalitetom prelazi granice nacionalne kulture.
Zabilježili smo takav primjer na italijanskom portalu www.margutte.com, koji donosi prilog o stvaralaštvu crnogorskog pisca Borisa Jovanovića Kastela.
“Margutte” je otvoren za sve vrste umjetničkog izražavanja kao što su književnost, muzika, pozorište pa do filma, stripa i video igara. Na portalu se objavljuju originalni radovi i kritički eseji kako domaćih autora, tako i autora iz svijeta. Biografija i izbor poezije Borisa Jovanovića Kastela objavljena je na engleskoj verziji portala i tu je autor predstavljen kao jedan od najznačajnijih crnogorskih pjesnika i značajno ime književnosti bivše Jugoslavije i mediteranske poezije. Kastelovu poeziju na engleski jezik preveli su dr Vladimir Sekulić i prof. Julka Ostojić.
Na italijanskoj verziji portala, objavljena je biografija i pjesma “Najveća luka” na crnogorskom i prevod na italijanski jezik. Pjesmu objavljujemo na oba jezika. Prevod je napravila Maria Teresa Albano.
Najveća luka
Lovci na tune u Atlantiku
i mornari bolesni od svraba nostalgije
na ledolomcima Arktika,
po dolasku u Gibraltar ogrijani jezom,
pričali su da veću luku
od Đoje Tauro, u Ređo Kalabriji,
na Mediteranu, svijet još nije vidio.
Crnim maramama zabrađene
za braćom i muževima narkodilerima,
naborane brojeći zrna nara na pragovima,
gospođe iz luke Tauro šaputale su
da su mnoge luke na Arktiku, u kojima
nikad nijesu bile, veće od njihove –
po pjesmi, trkama jedrilica,
lučkoj muzici i bidermajerima.
Ali, zašto ucviljene gospe to govore
kad njihove crne marame
potapam u more
od soli da pobijele.
Daću ih majki, iako za njihovu luku ne zna –
da vjenčanice sašije.
***
Un porto grandissimo
Cacciatori di tonno sull’Atlantico
e marinai affetti dal prurito della nostalgia
sui rompighiaccio dell’Artico
all’arrivo a Gibilterra riscaldati da un brivido,
hanno raccontato che un porto più grande
di quello di Gioia Tauro, a Reggio Calabria,
sul Mediterraneo, il mondo non l’ha ancora mai visto.
Con fazzoletti neri legati sotto il mento
per i fratelli ed i mariti trafficanti di droga,
rugose, contando chicchi di melograno sulle soglie,
le signore del porto di Tauro hanno sussurrato
che molti porti sull’Artico, in cui
non sono mai state, sono più grandi del loro –
per canti, regate in barca a vela,
musica portuale e bouquet di fiori.
Ma perché le signore afflitte dicono ciò
se immergo nel mare
i loro fazzoletti neri
affinché si sbianchino col sale.
Li darò a mia madre, anche se non conosce il loro porto –
affinché cucia abiti da sposa.
