Poštovani pośetioci, evo nas ponovo u svijet likovne umjetnosti, kroz koji nas vodi vama već dobro poznata autorka Slavica Milošević. Naravno, i ovaj put piše o crnogorskim umjetnicima i to o jednom od najvećih – Miodragu Dadu Đuriću. Tekst smo preuzeli sa njenog sajta www.slavicamilosevic.com. Zahvaljujemo se gosp. Milošević što je omogućila preuzimanje teksta.
Objavljivanje sadržaja na našem portalu ima potpuno neprofitni karakter i služe isključivo u edukativne svrhe. Zabranjeno je preuzimanje sadržaja sa našeg portala i njegovo dalje reprodukovanje u drugim medijima bez odobrenja autora.
O AUTORKI
Slavica Milošević je rođena 14.08.1992. u Crnoj Gori.
Član je Udruženja književnika Srbije.
Objavila je par knjiga koje ističu stil refleksivne lirike, poezije u prozi, poezije, esejistike mikro-eseja, kolažiranja i intertekstualnosti.
Takođe je objavila izdanje na engleskom jeziku: “It’s all said Amelie” koja predstavlja kolekciju izabranih eseja iz sledećih knjiga: “Cirkuzant, idealista i budala”, “Neka me uteši nebo” i “Sve je rečeno Ameli”.
Bloger je izraelskih medija: “The Jerusalem Post” i “The Times of Israel”.
http://www.jpost.com/Blogger/Slavica-Milosevic
http://blogs.timesofisrael.com/author/slavica-milosevic/
Dado Đurić – univerzum bez odmora
„Ja nijesam slikar, ja sam filozof“
Dado Đurić
Miodrag Dado Đurić, rođen na Cetinju 4.oktobra 1933, bio je jedan od najznačajnijih crnogorskih slikara dvadesetog vijeka, takođe se smatra za najistaknutijeg predstavnika figurativne umjetnosti.
Napraviću malu digresiju i kako bi istinski doživjeli magiju ovog umjetniga napisaću par riječi o figurativnoj umjetnosti.
Ljudske figure i figure životinja su nerijetko motiv ovog pravca, međutim, s obzirom na to da je suština ovog pravca bila da se razlikuje od nefigurativne umjetnosti, dok se tek šezdesetih godina pažnja pridaje ovom novom pravcu koji je značio nove figuracije odnosno fotorealizam.
Figurativo slikarstvo je zapravo značilo smjericu kojom se pokazuje moderna umjetnost, pravac koji teži novini ali ostaje doslijedan sa nitima iz stvarnog svijeta.
Karakteristični elementi ovog slikarstva zasnivaju se na svijetlu odnosno tami, masi, boji, teksturi, jedinstvenoj perspektivi kao i obliku i liniji.
Prisjetimo se Beograda koji je u vrijeme kada se davalo značaja istinskim umjetnicima koji su obilježili umjetnost svojim jedinstvenim darom, najistaknutiji su bili: Miodrag Lubarda. Leonid Šejka, Aleksandar Hecla, Uroš Tošković i mnogi drugi.
Miodrag Dado Đurić, školovao se u Herceg Novom, dok je Akademiju Likovnih Umetnosti završio u Beogradu. Rad ovog sjajnog slikara se ne ogleda samo u ugljanim slikama i crtežima, već i u kolažima, grafikama, asambalažama, značajno je napomenuti da je izuzetno uticao na pojam nadrealizma u slikarstvu. Ovog velikana su nerijetko nazivali balkanski Salvador Dali.
Prvu izložbu je imao u “Verica DC art galerije”.
Kako navodi gospodin Dejan Đorić za “Pečat”:
“Dado fanatik crtanja, crtež je osnov dadozofije, u ranom detinjstvu je „gravirao“ kuhinjskim nožem zidove porodične kuće, crtao je kao student na Akademiji isto onako kao i na vrhuncu karijere, crtao stojeći, u zatvoru, na kancelarijskim papirima, s druge strane hamer papira studentskih radova na Arhitektonskom fakultetu, na listovima računovodstvenih knjiga, na finom papiru enciklopedija, na manuskriptima, kopijama rukopisa, foteljama i frižiderima, po zidovima, crtao je i po kostima kao da su njegove jer, kako Dragan Lubarda, drugi crtački demijurg kaže „Crtač treba da se zaboravi dok ne ugleda belinu svoje kosti“.
1956.godine Dado Đurić je otišao da živi i radi u Francuskoj, potom je boravio i u Njujorku, Africi.
Gospodin Dejan Đorić u svom tekstu ističe sledeće:
“Zašto je otišao? „Toliko sam bio gladan u Beogradu da još i sad osećam izvesnu mučninu kad se setim tih dana“ kaže slikar koji je sa ostalim „sumnjivim probisvetima“ bio uhapšen prilikom Hruščovljeve posete Beogradu. To se događa u vreme kada je Henri Mur gostovao i izlagao u Beogradu, posetio Likovnu akademiju, otkrio Dada Đurića kao najosobenijeg umetnika u ovoj sredini i želeo da mu obezbedi stipendiju za London.”
Poznati istoričar umjetnosti Alan Boske objavio je monograviju o Dadu Đuriću, “Dado univerzum bez odmora”.
Umro je 27.novembra 2010 godine u Parizu. Crna Gora je tada izgubila umjetnika svjetske klase dok je umjetnost dobila još jednog velikana koji je na svoj način obilježio jedno vrijeme likovne umjetnosti koje neće zatrpati bezvrijedne ralje zaborava.
“Dado nikome ne duguje i ničemu ne pripada, nema ni prethodnike ni sledbenike, a spreman je da odbaci nadrealizam kao i postnadrealizam, samim tim što je odbio da upozna Andre Bretona, rekavši za njega da je policajac duha.”
Izložbe:
1958: Galerie Daniel Cordier, Paris
1960: Galerie Daniel Cordier, Frankfurt
1962: Galerie Daniel Cordier, New York
1967: Galerie André François Petit, Paris
1970: Retrospective exhibition, Centre National d’Art Contemporain, Paris
1971: Galerie Jeanne Bucher, Paris
1974: Aberbach Fine Arts Gallery, New-York
1980: Galerie Isy Brachot, Paris
1982: Atelier Lacourière-Frélaut, FIAC, Grand Palais, Paris
1984: Galerie Beaubourg, Paris
1987: Galleria Forni, Bologna, Italy
1990: Galerie Beaubourg, “Dado-Handel” exhibition, Paris
1995: Verica D&S art gallerie, Belgrade
2009: Palazzo Zorzi, Venice Art Biennale, Italy
2010: Shanghai World Exposition, Montenegro Pavilion, China
2011: Galerie Jeanne Bucher, Paris
2012: Kunsthalle, “Dado, Danse macabre”, Düsseldorf
2015: Retrospective exhibition “Dado, Horama”, Abbey of Auberive, France
