Poštovani pośetioci, objavljujemo treći tekst Slavice Milošević “Milo Milunović – Slikar čiji je talenat pronašao svoje utočište u apstraktnom ekspresionizmu”. Tekst smo preuzeli sa njenog sajta www.slavicamilosevic.com. Zahvaljujemo se gosp. Milošević što je omogućila preuzimanje teksta.
Objavljivanje sadržaja na našem portalu ima potpuno neprofitni karakter i služe isključivo u edukativne svrhe. Zabranjeno je preuzimanje sadržaja sa našeg portala i njegovo dalje reprodukovanje u drugim medijima bez odobrenja autora.
O AUTORKI
Slavica Milošević je rođena 14.08.1992. u Crnoj Gori.
Član je Udruženja Književnika Srbije.
Objavila je par knjiga koje ističu stil refleksivne lirike, poezije u prozi, poezije, esejistike mikro-eseja, kolažiranja i intertekstualnosti.
Takođe je objavila izdanje na engleskom jeziku: “It’s all said Amelie” koja predstavlja kolekciju izabranih eseja iz sledećih knjiga: “Cirkuzant, idealista i budala”, “Neka me uteši nebo” i “Sve je rečeno Ameli”.
Bloger je izraelskih medija: “The Jerusalem Post” i “The Times of Israel”.
http://www.jpost.com/Blogger/Slavica-Milosevic
http://blogs.timesofisrael.com/author/slavica-milosevic/
Milo Milunović – Slikar čiji je talenat pronašao svoje utočište u apstraktnom ekspresionizmu
Za Mila Milunovića možemo reći da je jedan od najznačajnijih slikara našeg podnevlja.
Rođen je na Cetinju, 18. avgusta 1897. Preminuo je 11. februara 1967. u Beogradu.
Ponekad kroz šalu jedan umjetnični krug družine kaže: „Ima nešto u tom Cetinju, mnogi velikani rodiše se tamo.“
Sjetimo se i Kiša koji je bio izuzetno vezan za Cetinje te je rekao da duguje roman tom gradu koji nažalost nikad nije napisan.
Što se tiče početaka likovnih studija Mila Milunovića bili su baš na Cetinju i u Skadru, potom ih nastavlja u Firenci, Parizu, Zagrebu.
Može se reći sem toga što je bio maestralan umjetnik da se odlično snalazio u drugim sredinama, učio od najboljih i vjerovatno iz ne tako dobrih situacija se trudio da najbolje iznese na svojim slikama.
U Beograd se doselio 1932. gdje je radio kao profesor na Akademiji likovnih umetnosti.
Nakon Drugog svjetskog rata dolazi u rodno Cetinje gdje sa Petrom Lubardom, vanvremenim vizionarom, kako volim da kažem, osniva Umjetničku školu gdje i predaje.
Postao je redovan član 1958. Srpske akademije nauka i umetnosti, potom 1966. postaje dopisni član Jugoslavenske akademije znanosti i umjetnosti u Zagrebu.
Prva samostalna izložba Mila Milunovića je bila na Cetinju i u Osjeku.
Slikarstvo Mila Milunovića
Mnogi likovni kritičari su istakli da je za ovog umjetnika karakterističan prefinjen kolorit koji sam po sebi na neki način „povlači“ preciznu kompoziciju slike. Kaže se da je ostao vijeran figurativnom slikarstvu koje upravo čine navedene karakteristike. Figurativno slikarstvo uključuje: boju, oblik, liniju, tamu i svijetlo, teksturu, masu, volumen i perspektivu.
Međutim, pažljivo posmatrajući rad Mila Milunovića vidi se opus apstraktnog ekspresionizma kao glavnog karaktera nekih slika. Apstraktni ekspresionizam karakteriše kolorit i izražavanje emocija nepredmetnim formama. Apstraktni ekspresionizam je nastao u Njujorku tačnije on predstavlja prevod originalnih riječi od kojih je i nastao (action painting).
Vrlo često se može čuti da se apstraktni ekspresionizam naziva i „egzistencijalnom umjetnošću“.
Mističan naziv za ovakav opus slikarstva je upravo zato što nosi pregršt pitanja u sebi na koje slikar pokušava da odgovori.
Asocijativna apstrakcija se sve više primjećivala u njegovom radu.
Nerjetko se kaže da je ovaj slikar u svom pronalaženju, inspiraciji i radu prošao pet stilskih faza.
Na kraju, kolorit, jake boje i duh mediterana je pednjačio, kao što se može reći i vidjeti da je na neki način „rukopis“ slika mediterana pobijedio. Mediteranu rijetko ko odoli, Mediteran inspiriše, daje vedrinu sivilu, preciznom daje nejasnoću, snagom svijetla razbija svaku vrstu očiglednog.
Upravo je ovo bila glavna odrednica i jedna od glavnih karakteristika po čemu ćete prepoznati slike Mila Milunovića.
Milo je imao pregršt samostalnih izložbi, tačnije 32. počevši od rodnog Cetinja, Beograda, Zadra, Pariza, Prištine, Rijeke, Osjeka, Niša, Titograda, sve do Moskve.
Njegovi radovi su bili izlagani čak i u Londonu, Marseju, Briselu, Atini, Milanu, Veneciji, Lionu…
Pisao je likovne kritike u:
„Umetničkom pregledu“,
„Politici“,
„Književnim novinama“.
Nagrade:
Treba istaći da je ovaj slikar dobitnik mnogobrojnih nagrada, navešu samo par:
1939 Orden legije časti, Pariz
1961 Sedmojulska nagrada za životno delo, Beograd
1948 Nagrada Vlade NR Crne Gore, Titograd
1937 Grand Prix za mozaik i slikarstvo na Međunarodnoj izložbi, Pariz
1964 I nagrada na Plavom salonu, Zadar
Milo Milunović je bio jedan od rijetkih umjetnika, slikara „pronalazača“, prolazivši i učeći kroz razne faze, izlagavši svoja djela širom svijeta pokušao je svojim radom da da odgovor na egzistencijonalna pitanja, zato se na kraju i opredijelio za „egzistencijalnu umjetnost“ odnosno apstraktni ekspresionizam.
